Onze kustlijn bruist van de boegbeelden: gedreven locals die de kust ademen, hun stempel drukken en vaste bakens vormen voor de streek. Hoog tijd om hen écht te leren kennen. In onze vorige editie gooide Klaas Vandendries zijn vislijn uit naar Xavier De Paepe (49), benieuwd hoe de Oost-Vlaming hier gedijt. In tegenstelling tot veel provinciegenoten die na hun studies in Gent blijven hangen, maakte hij immers de omgekeerde beweging. De strafrechter studeerde onder meer in Kortrijk, werkt in Brussel en droomt van de Caraïben. Maar thuiskomen, dat doet hij in Koksijde!
Vooreerst de vraag van Klaas: 'Heb je je hier makkelijk kunnen integreren?' Westkusters zijn over het algemeen heel open en spontaan; wellicht doordat ze de instroom van toeristen gewend zijn. Het lukte dan ook vrij vlot om connectie te maken met de gemeenschap. Zo kon ik mij bijvoorbeeld al gauw engageren als voorzitter van het jeugdvoetbal.
Hier ben ik momenteel mee bezig: Ik was net de verslagen aan het lezen van de justitieassistenten, als voorbereiding op een zitting van de probatiecommissie. Deze dossiers gaan over personen die worden opgevolgd bij hun strafuitvoering, wat belangrijk is voor hun re-integratie in de maatschappij.
Hierom woon ik aan de kust: Ik ben mijn vrouw, Sien, naar hier gevolgd. Wij leerden elkaar kennen als studenten en kochten ons huis in 2011. Vijf jaar later ruilden we Dendermonde in voor Koksijde. Ons sociaal leven speelde zich vooral hier af en we wilden onze kinderen, Elise (18) en Maxim (16), graag verder laten opgroeien aan de kust.
Favoriet seizoen aan zee: De lente. Dan brengen de eerste zonnestralen weer wat licht en warmte, terwijl de natuur ontwaakt en het hier nog niet te druk is. Dat is voor mij de ideale periode om met onze hond, Luna, over het strand te joggen.
Favoriete plek: Aan Sint-André in Oostduinkerke kan ik mezelf opladen, tussen de hoge duinen en het brede strand. Ik zak er graag achterover in de strandstoelen van ‘Dock Plage’.
De Westkust betekent voor mij: Mijn thuis. Ik vind hier volop rust, vriendschap en ontspanning. Ik erfde namelijk de zeilmicrobe van mijn vader. Bij mooi weer varen wij uit vanuit de Nieuwpoortse jachthaven, gedreven door de wind. Bij complexe vonnissen helpt de zee mij ook om inzichten te krijgen of sommige dingen in perspectief te plaatsen.
Leukste kusttraditie: De zomerse vrijdagavonden aan het NAVIGO Museumplein zijn op en top folkore. Ze bieden een leuke combinatie van muziek, ambachten en lekkernijen, en je loopt er sowieso bekenden tegen het lijf.
Dit ontbreekt hier nog: Ik ben een bon vivant, maar ik geniet vooral van simpele concepten: niet te duur, maar wel lekker en toegankelijk. Daarom ga ik in Brussel graag naar ‘Noordzee’, waar je op het terras van de vishandel van hun aanbod kan proeven. En dit in de levendigheid van de hoofdstad.
Beste streekproduct: Niks kan tippen aan garnaalkroketten in het juiste decor, zoals dat van ‘Estaminet De Peerdevisscher’ in Oostduinkerke. Kan het nog authentieker?
Favoriete dialectwoord: Tope heb ik opgepikt tijdens mijn studententijd in Kortrijk.
Alternatieve carrière: Als twintiger sleutelde ik graag aan oldtimers. Even overwoog ik zelfs om met enkele vrienden een eigen garage op te richten. Dan zou ik meteen het resultaat van mijn werk zien; iets wat ik nu wel wat mis als magistraat.
Leukste aan mijn job: De vrijheid is dan weer een belangrijke troef voor mij. De zittingen liggen weliswaar vast, maar ik bepaal zelf waar en wanneer ik mijn vonnissen uitschrijf. Een prikklok is niet aan mij besteed.
Wildste droom: Een sabbatical nemen om rond te varen in de mooiste zeilgebieden, zoals de Caraïben, de Kroatische kust of de Noorse fjorden.
In mijn vrije tijd: Ik begon dit jaar aan een opleiding tot sommelier, puur uit interesse en om mijn kennis uit te breiden. Voorlopig werd ik vooral geconfronteerd met het besef dat ik er nauwelijks iets van afweet.
Slechtste gewoonte: Ik ben een sneukelaar. Op recepties vind ik het lastig om van de chips of hapjes af te blijven, wat ik mij dan ’s anderendaags altijd weer beklaag.
Altijd in de koelkast: Griekse yoghurt, om het dan toch wat gezond te houden.
Laatste avondmaal: Sliptongetjes, gebakken in hoeveboter met een partje citroen en een plukje peterselie. Daar horen uiteraard ook frietjes en een fris wit wijntje bij. Heerlijk!
Favoriet boek: Als tiener vond ik American Psycho verrassend ver– nieuwend. Ik hou van boeken of films die je op het verkeerde been zetten, of waarvan je geen idee hebt waar het verhaal naartoe gaat. Tegenwoordig ontbreekt mij de tijd hiervoor, maar ik voel geen groot gemis. In mijn job overtreft de realiteit dikwijls de fictie.
Favoriete podcast: Nerdland, de wetenschaps- en technologiepodcast van Lieven Scheire, vind ik super. Ik luister ernaar in mijn bad.
Favoriet liedje: Ik groeide op met rockbands als Metallica, Guns N’ Roses en R.E.M. In de jaren 90 leverden zij allemaal fantastische albums af, wat je op dat moment natuurlijk niet beseft. The Man Who Sold The World van David Bowie raak ik nooit beu; zeker niet in de versie van Nirvana.
Dit wil ik ooit nog doen: Zeilen op een foiling AC75, al blijft dit wellicht bij wishful thinking. Op pure windkracht halen deze boten snelheden tot 110 km/u, wat sneller is dan de meeste motorboten. Daarmee tarten ze de natuurwetten, in een perfecte symbiose van oerelementen en technologie.
Hiervoor spring ik uit bed: Net iets haalbaarder is een rit op een racecircuit. Ik waagde mij al eens aan de Nürburgring Nordschleife in Duitsland, die tegenwoordig toegankelijk is voor alle auto- en motorliefhebbers. Daarvoor mag je mij zeker wakker bellen.
Mijn laatste krop in de keel: Elke nieuwe levensfase die de kinderen doormaken. Zo zit Elise nu op kot in Gent en zag ik hoe Maxim ineens zijn gamespullen links liet liggen om zich op zijn reddercursus te storten.
Zonder dit kan ik niet: Mijn ochtendkoffie. Onder de kerstboom wil ik graag zo’n typische Italiaanse koffiezet.
Dit had ik al langer moeten doen: Citytrips. Elke stad heeft zijn eigen ritme, architectuur en sfeer, waarin we ons willen onderdompelen. Het gaat dus om meer dan enkel de bezienswaardigheden, maar om het ervaren van gewoontes, tradities en verhalen die een stad uniek maken.
Favoriete inwoner: Gert Verhulst vind ik een terechte ereburger van Koksijde. Hij kan onze streek promoten, als een echte ambassadeur.
Boodschap aan alle Westkusters: Doe ‘gewoon’ verder. Ik hou van de typerende down-to-earth-mentaliteit, zonder veel poespas.
Welke Westkuster nomineer je voor de volgende editie? Thomas De Schrijver uit Nieuwpoort is financieel directeur bij Ysco en is ook een zeiler. Ik leerde hem echter kennen langs de zijlijn van het voetbal, toen onze zonen samen bij KVKO sjotten.
Deze vraag moeten we hem zeker stellen: ‘Welke zeilwedstrijd zou je graag naar je thuisstad zien komen, om dit gebeuren hier nieuw leven in te blazen?’
