Hij gaf veertig (!) jaar les in het derde leerjaar van de Gemeentelijke Basisschool Oostduinkerke, maar zijn baard verdient tegenwoordig zelf een diploma. Met zijn warme stem en lach zou Luk Kinoo (65) een perfecte “ho ho ho” kunnen neerzetten, al neemt hij liever de rol van natuurgids, klusser en kok op zich. Zijn baard krijgt nog steeds een hele klas bewonderaars, van Dranouter tot Marrakesh.
Alias Alibaba
Wees niet jaloers, maar Luk draagt al zeven jaar een volle baard – zonder moeite. “Ik ben gezegend met mijn haargroei. Ik hield het lang bij een stoppelbaard, tot mijn nieuwe relatie dat omgooide. Prikt minder”, knipoogt hij. In Marrakesh werd hij bijna aanbeden. “In de soeks riepen ze constant ‘Alibaba!’ en lokte elke barbier mij naar binnen. Wat ze daar met zo weinig middelen kunnen, is fantastisch.” Zelfs op Festival Dranouter liet hij zijn baard bijwerken. “Plots stonden er dertig man mee te kijken”, lacht hij. Misvaren heeft hij nog nooit. “Je krijgt er een karakterkop van. Iedereen herkent mij, waar ik ook kom.”
Damp als domper
Luk houdt zijn baard in topvorm met baardshampoo, olie en vooral regelmatige uitstapjes naar de kapper. “Ik heb een ruwe baard, dus hij raakt snel in de knoop. Mijn baard in vorm zetten duurt trouwens dubbel zo lang als mijn kapsel, dus dat laat ik liever aan professionele handen over.” Zijn witte kleur is volledig natuurlijk, maar één nadeel heeft zo’n imposant exemplaar wel. “Op winterse strand- of boswandelingen blijft er makkelijk damp in hangen. Als ik dan een vriendin tegenkom, geef ik geen kus. Een natte hond vindt niemand leuk”, grapt hij.
Liever duinen dan daken
In andere schoolgangen werd Luk soms voor Sinterklaas aanzien. “Maar die rol sla ik vriendelijk af.” Sinds twee jaar geniet hij volop van zijn pensioen. “Ik lees, wandel, fiets, kook, fitness en heb tijd tekort.” Kerst viert hij met familie, oudjaar bij vrienden rond het houtvuur. Het liefst ontstrikt hij dan lectuur. “Als het maar een goeie recensie kreeg.” In 2026 wil hij weer vaker de natuur in. “Ik ben natuurgids in opleiding en haal als vrijwilliger woekerplanten uit de duinen, maar de bouw van mijn zoon stak daar een stokje voor.” Ook het onderwijs laat hem niet los. “Ik geef nog les in de techniekacademie. Te weinig uren in een dag!”
