Als er nog iemand positief in het leven staat, dan is het Diego Ossaer (29) uit Veurne wel. Na een motorongeval op vrijdag 28 juni en een slechte doorbloeding na de operatie moest zijn onderbeen de dag nadien geamputeerd worden. Vijf maanden later kan hij alweer pintjes drinken in de Botermand, een covershoot bijwonen en volgend jaar kan hij zelfs terug aan het werk bij sauzen- en gerechtenatelier Frans & Bertha. De eeuwige positivo, vereeuwigd in onze eindejaarseditie!
En toen werd alles zwart, ook zijn tenen
“Ik werd wakker op zondagavond en wist niets meer. Het ongeval gebeurde op vrijdagochtend 28 juni, de dag van de Hoppefesten. Ik had congé, zette mijn kindjes af aan school en reed met mijn motor naar een vriend. En toen werd alles zwart. De cameraploeg van ‘Helden Van Hier’ kwam erbij, maar zowel ik als niemand anders hoeft dat te zien”, vindt Diego. “De vrijdag ben ik meteen geopereerd geweest en de zaterdag kleurden mijn tenen zwart. Mijn pa moest beslissen: het was tot over mijn knie of gans mijn been. Ook mijn pols en kleine teen waren gebroken, maar in de bovenkamer is het gelukkig niet slechter dan ervoor”, grapt hij. “Maar was ik niet op een betonnen blok neergekomen, dan had ik mijn been nog.”
Zijn onderbeen en zomer weg
“Ik heb maar één dag geweend, toen ik niet meer weg kon van de fantoompijn, en ik heb ook geen moment getwijfeld om een prothese te nemen. Zo kan ik gaan en staan waar ik wil, en de pijn neem ik er ‘graag’ bij. Nu ben ik jong en lukt alles nog, maar ik ben wel bang om ouder te worden. En dat ik afgelopen zomer alle feestjes heb gemist, vind ik nog het ergste”, zevert de positivo. “Door mijn ingesteldheid mag ik zelfs filmpjes maken voor AZ Delta. Ik wil mijn verhaal delen met lotgenoten.”
Zondagsmotorrijder op zijn 50ste
“Het is wat het is. Ik kon evengoed dood of volledig verlamd zijn. Als ik een lange broek draag, zie je niets aan mij en binnen vier maanden kan ik zelfs terug gaan werken, weliswaar met een aangepaste job. Ik ben mijn werkgever daar dan ook enorm dankbaar voor. Alsook mijn (schoon)familie en vriendin Shary voor hun steun. En mocht het mogen van mijn familie, zou ik morgen al terug op een motor kruipen. Tegen mijn 30ste moest en zou ik er een hebben, maar ik heb er nog geen zes maanden van kunnen genieten. Vitessen versmijten zal moeilijk gaan, maar een automaat moet lukken”, knipoogt Diego. “Ik wens dat ik tegen mijn 50ste elke zondag een ritje kan doen.”
