Wie binnenstapt bij Oliver Cocquyt (54) uit Oostduinkerke, merkt het meteen: dit is een man van de zee. De woonkamer ademt maritieme passie: zeevaartboeken, schelpen, miniatuurjachten en een appelblauwzeegroene keuken. Wat begon als een vakantiejob als strandredder groeide uit tot een loopbaan bij het Agentschap Maritieme Dienstverlening en Kust van de Vlaamse Overheid. Als gezagvoerder van de rederij ‘Vloot’ zorgt hij mee voor de veiligheid op het water. Wat drijft hem?
Liefde voor water
Als jonge zeescout was Oliver vaak te vinden op De Drie Vijvers in Adinkerke, in zijn Optimist. “Hoe langer op het water, hoe gelukkiger”, glundert hij. Later werkte hij tien zomers als redder en postoverste in Oostduinkerke. Toch koos hij eerst voor een grafische opleiding. “Tot ik op school een affiche van het Yachtmanbrevet zag en mij inschreef aan het Maritiem Instituut Mercator in Oostende.” Zijn carrière startte in de haven van Zeebrugge en Antwerpen, liep via het Loodswezen in Nieuwpoort en bracht hem uiteindelijk naar het Agentschap MDK in Oostende. “Met mijn speedpedelec ben ik er in veertig minuten.”
De Noordzee als bureau
Sindsdien vaart Oliver als gezagvoerder op het patrouilleschip SPN01. Zijn werkgebied? Het volledige Belgische deel van de Noordzee, van Frankrijk naar Nederland tot het Verenigd Koninkrijk. “Al 30 jaar is onze zee mijn werkterrein. Beloodsing, toezicht op windmolenparken, hulpverlening, milieu-inspectie: het takenpakket is breed.” Hij werkt nauw samen met de scheepvaartpolitie, al is hij zelf geen agent. “Mensen denken soms van wel”, lacht Oliver. In pittige shiften van twaalf uren, verdeeld over zeven ploegen, is het schip 365 dagen per jaar actief. “Zeker met jonge kinderen was dat niet altijd eenvoudig.”
Zonsondergang als beloning
De zomermaanden zorgen voor extra drukte: vermiste kinderen, onervaren watersporters, vluchtelingenbootjes en soms tragische situaties, zoals het bergen van lichamen. “Dat blijft zwaar.” Toch zou Oliver het voor geen geld willen ruilen. “Na een lange dienst terugvaren naar de Westkust en de zon zien zakken, dat is puur geluk. Dan weet ik weer waarom ik mijn job zo graag doe.” De schoonheid van de natuur, de kracht van de zee en de voldoening van hulp kunnen bieden, maken alles de moeite waard. “Een job aan wal zou mijn hart breken.”
