Zoë Bonnez (32) vliegt er elke dag vol goesting in – letterlijk dan. Vanuit De Panne rijdt ze helemaal naar Brussels Airlines, waar ze met een brede glimlach de passagiers ontvangt, bedient en over hun veiligheid waakt. Ze is dus vaak weg van huis, maar wat vinden haar verloofde en vriendinnen daarvan? Één ding is zeker: zelfs wanneer ze erover vertelt, is Zoë in de zevende hemel.
Geland op haar droomjob
“Als kind keek ik al op naar stewardessen,” begint Zoë. “Als gezin reisden we veel en hun leventje leek me toen al magisch. Toch durfde ik de stap niet te zetten, en mijn ouders wilden dat ik ging studeren.” Na twee medische opleidingen voelde ze zich niet op haar plaats en ging ze aan de slag in het restaurant van haar ouders. “Supertof, maar ik voelde me te beperkt en gooide het roer om. Nu mag ik werken én reizen tegelijk”, glundert ze. Fan van Brussels Airlines was ze al langer – alleen jammer dat Tokyo niet in hun aanbod zit. “Tot dan land ik het liefst in Marseille, Toulouse en Londen.”
Soms langer in de auto
Zoë is met verlof wanneer we haar zien, maar stilzitten doet ze niet. “We zijn aan het verbouwen, trouwen binnenkort én ik stap over naar langeafstandsvluchten.” De eerste is naar Nairobi, waar veel bij komt kijken: “Papierwerk, vaccinaties en zelfs een bezoek aan de ambassade.” Voorheen vloog ze binnen Europa. “Soms zat ik langer in de auto dan in de lucht”, lacht ze. Via een puntensysteem kan ze wel haar voorkeursvluchten aanduiden. “Het liefst vlieg ik zo vroeg mogelijk: minder file en nog een vrije namiddag.” Haar favoriete uurrooster? “Een ‘1-0-1’: ’s avonds vertrekken, twee nachten blijven, en dan terug.”
Vliegangst overwonnen
Hoewel Zoë zelden met dezelfde collega’s vliegt – ze zijn met 1.500 – voelt het altijd vertrouwd. “Iedereen deelt dezelfde mindset en de chefs de cabine zijn precies onze mama’s en papa’s”, glimlacht ze. Het liefst bedient én kalmeert ze de passagiers, want ze spreekt uit ervaring: “Ik was vroeger zelf bang, tot na mijn opleiding.” Nog een voordeel aan haar job? “Je kan elkaar eens goed missen en dan is het extra fijn om weer thuis te komen.” Dankzij de buddy pass vloog haar vriend al eens mee naar Warschau. “Hij mist me, maar vertrouwt en steunt mij volledig.” Ook haar vriendinnen zien haar stralen: “Ik voel mij veel gelukkiger. Zelfs wanneer we kinderen hebben, wil ik dit blijven doen.”
