Het is zaterdagmorgen 9.00 uur en we lopen tussen de doe-het-zelvers in Delva in Veurne. Niet om gereedschap te kopen - wat had je nu gedacht - maar om de cover van onze bouwspecial te shooten, met Gen Z-er Zoë Albrecht (23) als covergirl. Goed gereedschap is het halve werk, dus de klus was dan ook snel geklaard met deze lieve en creatieve interieurarchitect, die nu in Gent woont maar ooit hoopt terug te keren. Haar modellenwerk, en misschien ook wel het poseren in een winkelkar, deed nieuwsgierigen rond ons plakken als Tec7.
Zware bevalling
“Ik zocht eigenlijk naar een richting waar ik mijn creativiteit in kwijt kon, maar ik koos nogal impulsief voor vroedkunde. Ik vond dat namelijk zo’n mooie en zinvolle opleiding, maar na twee maanden heb ik me uitgeschreven. Chapeau aan alle vroedvrouwen, want door mijn kijkstage wou ik zelfs even nooit meer zwanger worden”, lacht Zoë. “Na mijn studies Interieurvormgeving overwoog ik nog verder te studeren, maar mensen die ik kende in het werkveld zagen er de meerwaarde niet meteen van in. In ervaring opdoen wel, en zo kon ik ook met mijn vriend gaan samenwonen. Sinds oktober werk ik dus bij het Interieurarchitectenbureau Markey&Schelstraete in Gent, als zelfstandige. Niet de meest eenvoudige weg als beginner, maar wat ik allemaal leer, is van onschatbare waarde.”
Liefde en creativiteit in huis
“Er zijn geen architecten in de familie, maar ik kom wel uit een zeer warm en creatief nest, met drie zalige halfbroers. De oudste, Xan, is drummer en producer met een eigen muziekstudio, Elias is eindredacteur bij De Morgen en Enzo geeft kunstgeschiedenis. Door het grote verschil in leeftijd hebben we nooit echt van die typische broer-zusruzies gehad. Het ging er altijd heel liefdevol aan toe”, blikt ze terug. “Ook aan mijn schoonzus Katrijn, grafisch vormgever bij De Morgen, en schoonbroer Simon, burgerlijk ingenieur, heb ik enorm veel. Zo heeft hij mij altijd geholpen met mijn maquettes en maakt zij nu mijn visitekaartje. Mijn eigen vriend, Dean Schiettecatte, is landmeter bij Stadsbader. Hij vertelt fier over welke hellingsgraad hij voor een autostrade gekozen heeft en ik babbel dan trots over hoe ik een ruimte heb ingedeeld die dag. Dat we dit met elkaar kunnen delen vind ik heel fijn.”
Mode als fundering
“Ook Joëlle Swart, vroegere achterbuur, nu vriendin en bezielster van Boutique Nr12 in Nieuwpoort, heeft mij geïnspireerd. Vanaf mijn 12 jaar babysitte ik op haar kindjes en na een periode jobstudent te zijn in De Zandvoetjes in Oostduinkerke, ben ik bij haar beginnen werken. Ze leerde mij hoe een kledingstuk gemaakt wordt, hoe een model in elkaar zit en wat kwaliteitsvolle stoffen zijn. En daar ben ik haar heel dankbaar voor, want in dat opzicht ligt mode niet zo ver van interieur. Zo wil ik binnenkort mijn eerste eigen meubelstuk maken. Eten aan een zelfgemaakte tafel, hoe cool zou dat zijn?”
Ramen op het menu
“Dean en ik zijn mega foodies. Dat is onze grootste gemeenschappelijke passie. Gaan eten, zelf koken, terrasjes doen,… alles draait om eten. Zo hou ik enorm van de Italiaanse keuken en Dean, die een drietal maanden in Thailand verbleven heeft, meer van de Thaise en Indische keuken. Hij maakt ramen klaar als de beste”, watertandt Zoë. “Dean springt trouwens geregeld bij in de ‘Zeeboer’, de foodtruck van zijn vriend Beau Vanhollebeke, en volgt wijncursussen om sommelier te worden. Hij hoopt namelijk ooit een wijnbar te openen aan de kust. Ik kan die dan inrichten, met misschien mijn eigen bureau ernaast?”
Sixties-bungalow
“Mijn stijl is minimalistisch, maar wel kleurrijk. Ik hou van huizen met een ziel, zoals die bungalows uit de jaren 60. Ik woon nu in Gent met Dean, maar hoop ooit mijn droomhuis te vinden aan de kust. Misschien in Oostende, omdat het stads- en kustleven daar samenkomen. Daarom ga ik in het weekend, na een week Gent, graag naar mijn ouders in Nieuwpoort. Het zeetje roept mij telkens terug. Uitwaaien op het strand geeft mij rust en maakt mijn hoofd leeg. Aan zee vloeit de stress van al mijn werfopvolgingen even weg”, grapt Zoë nog.
