Een uur eerder hield hij nog een Sinterklaasstaf vast, nu een kerstboom voor onze lens. In Sint-Idesbald herkennen ze hem meteen: Ronny Moerman (57) – kortweg ‘Romo’ – 25 jaar lang de geliefde wijkagent, waarvan bijna een decennia mét baard. Zijn job leverde hem een kuststrook aan vrienden op en thuis vormt hij met Annick Casselman een warm samengesteld gezin met Robine, Luna, Bjarne, Vince en schoondochter Suzan. Sinds zijn pensioen vorige zomer vult hij zijn dagen met zijn kleindochter, zijn oldtimer, zijn tweede thuis in Senegal én goede doelen. Geen verrassing dus dat deze baardman onze eindejaarscover siert.
Sinterklaas met soepbaard
Toen zijn hoofd in 2016 begon te kalen, koos Ronny – op aanraden van Annick – voor het tegengewicht. “Mijn baard groeide trager én schever dan verwacht. Zelfs de barbier wist bij onze eerste afspraak niet wat hij zag”, lacht hij. Intussen valt zijn exemplaar bij velen in de smaak door de kleurschakering, waarbij het donkere deel vroeger zelfs op een hartje leek. “Voor mij mag hij gerust nog wat langer, voor dat extra rock-’n-rollgehalte.” Toch rockt hij er al jarenlang de rol van Sinterklaas mee, zowel voor de gemeente als op school. “Ik zie telkens op tegen de voorbereiding, maar het moment zelf is altijd zalig.” Alleen aan tafel durft zijn baard al eens tegen te werken. “Dan hangt hij weleens in de soep.”
Een wonder van een wijkagent
Op 16 augustus, tijdens Vlaanderen Zingt, sloot Ronny zijn carrière af. “Als wijkagent stond ik echt tussen de mensen. Voor mij is dat de mooiste politiefunctie die er bestaat.” Hij kende elk putje in de straat en bleef lang hangen bij nieuwe inwoners. “Zoals bij een kunstenaar die schilderijen voor het Vaticaan restaureerde. Hij woonde toen in Labro, een bergdorpje vlak bij Rieti, waar de uitwisselingsstudente die ooit bij ons inwoonde, opgroeide.” Een actieflik was hij niet. “Mijn handboeien heb ik nooit gebruikt. Volgens Annick was ik nog een grotere sociaal werker dan zij.” Met zijn warme afscheid kwam ook een nuchter besef. “Ik sta nooit meer op de eerste rij bij een aangespoelde orka, de finish van de cyclocross of de koning.”
Oldtimer, kleindochter en Senegal
Het pensioen bevalt hem uiteindelijk beter dan verwacht, met verrassende bezigheden. “In plaats van elke dag te fietsen, sleutel ik het liefst aan mijn oldtimer – een Mini – of babysit ik op mijn kleindochter Ade.” Tenminste wanneer hij niet in Senegal vertoeft, zijn tweede thuis op zes uur vliegen, dat hij ontdekte via kennissen uit Koksijde. “Warm klimaat, supervriendelijke mensen en verse vis voor geen geld. Ik zou er wel niet vast kunnen wonen: te weinig medische zorg, plastiek op straat en strand en geen vlees met frietjes. Dat ze daar gelukkig zijn met niets, daar kunnen wij wel nog iets van leren.”
Wel nog BOB van dienst
Hoewel hij zweert bij echte kerstbomen, vindt Ronny de feestdagen een verplichte boel. “Dat zoveelste etentje ontzie ik en van foute cadeaus ben ik geen fan. Oudejaarsavond breng ik het liefst door met mijn vrouwtje, babysittend op ons kleinkind en vroeg in bed. Saai? Heerlijk!” Klinken doet hij trouwens al zestien maanden non-alcoholisch. “Een oud-medestudent wilde een maand lang niet drinken. Ik deed mee en ben blijven doorgaan.” Goede voornemens laat deze BOB links liggen, maar goede doelen nooit. “Ooit wil ik meedoen aan de 1000 kilometer voor Kom op tegen Kanker.” Voor 2026 heeft hij echter maar één wens. “Een gezonde tweede kleindochter.”
